Wizyta naszych uczniów w „Domu pogodnej starości” – Ludwisia

Z okazji Dnia Babci i Dziadka były kwiaty, prezenty, może zapach pysznej szarlotki, o której pisała Wanda Chotomska. I chociaż starość w naszej kulturze potraktowana jest trochę po macoszemu, któż z nas nie kocha dziadków, a może niektórzy z nas już tylko wspominają ich serdeczność, dobroć, ich mądre rady i miłość.

            Nasi uczniowie, a zwłaszcza wolontariusze, lubią odwiedzać pensjonariuszy w domu opieki o ciepłej nazwie Ludwisia. W tym roku wybraliśmy się tam dwukrotnie. Za pierwszym razem wolontariusze zanieśli wykonane przez siebie kartki bożonarodzeniowe i umilili pensjonariuszom czas kolędą oraz recytacją okolicznościowych wierszy autorstwa naszych największych poetów. Uczniowie śpiewali z kantyczek i trochę się dziwili, że te starsze osoby znają tyle zwrotek na pamięć… Po przerwie świątecznej uczniowie klasy siódmej i czwartej wybrali się do zaprzyjaźnionego domu ze spektaklem pt „Wigilia aniołka”, którego premiera uświetniła dzień naszej szkolnej wigilii. Czytelne przesłanie sztuki emanowało z każdej sceny, a ukazane było i z humorem, i z refleksją. Wyrazicielem wagi tradycji i miłości w życiu był aniołek – bohater przewijający się przez wszystkie obszary akcji: w domu prostych, ale szlachetnych ludzi, w willi prymitywnych dorobkiewiczów, na przystanku autobusowym, gdzie para staruszków kłóci się, przez kogo uciekł autobus, a aniołek, któremu skradziono skrzydła wreszcie spotyka chłopca ze skrzydłami i dowiaduje się, że potrafi je wykonać samotna nauczycielka plastyki, która ma pyszny barszcz z uszkami, opłatek, puste nakrycie i Biblię, a do tego potrafi śpiewać kolędy. Aniołek, w rolę którego wcielił się wspaniale Milan z klasy 4a otrzymał skrzydła i mógł wrócić do nieba, a chłopiec z domu dziecka odnalazł ciepły dom na święta. Staruszkowie z Ludwisi ze łzami wzruszenia obejrzeli przedstawienie, a na zakończenie mogli wysłuchać jeszcze Hymnu o miłości św. Pawła z Tarsu w wykonaniu Bartka z klasy 7. Wszyscy aktorzy spisali się na medal i odegrali swoje role niemalże profesjonalnie. Nagrodą dla młodych aktorów były oklaski i uśmiech na twarzy tych starszych, często już niepełnosprawnych odbiorców.