Patron

            Jerzy Kukuczka urodził się 24 marca 1948 roku w Katowicach w rodzinie górali istebniańskich. Był szczęśliwym mężem i ojcem: żona Cecylia i dwaj synowie – Maciek i Wojtek. Pracował w górnictwie jako technik elektryk. Od najmłodszych lat przemierzał szlaki turystyczne Beskidów. Wspinaczkę rozpoczął mając 17 lat i od tego czasu połowę swojego życia spędził w górach. Najpierw były to skałki i jaskinie Jury Krakowsko – Częstochowskiej, a potem jaskinie i szczyty Tatr. Dzięki wspaniałym przejściom tatrzańskim szybko awansował do elity polskich wspinaczy. Następnie przyszły sukcesy w Dolomitach, Alpach i górach Alaski,  Alpach Nowozelandzkich, Hindukuszu i Himalajach. Wszystkie jego wyprawy charakteryzowały się doskonałym przygotowaniem i perfekcyjną organizacją.

            Od 1979 roku całą swoją pasję poświęcił Himalajom i szybko dołączył do światowej czołówki himalaistów. W ciągu 8 lat zdobył Koronę Himalajów – 14 najwyższych szczytów Ziemi. Wyznaczył nowe drogi, dokonał pierwszych zimowych wejść a także samotnie zdobył jeden z ośmiotysięczników. Sportowe osiągnięcia w Himalajach i Karakorum pozwalają uznać Jerzego Kukuczkę za najwybitniejszego himalaistę lat osiemdziesiątych.

            W 1988 roku Międzynarodowy Komitet Olimpijski przyznał mu Srebrny Medal Orderu Olimpijskiego, a Poczta Polska wydała okolicznościowy znaczek z jego podobizną i wizerunkiem olimpijskiego odznaczenia.

            Zginął 24 października 1989 roku podczas próby zdobycia południowej ściany Lhotse.

Fenomen J. Kukuczki polegał na łatwości aklimatyzowania się i umiejętności przetrwania w ekstremalnych warunkach wysokogórskich. Był postrzegany jako człowiek o sile charakteru, otwartości, uczciwości i skromności. Całe życie poświęcił realizowaniu marzeń o zdobywaniu  tego, co nieosiągalne, pokonywaniu tego, co niemożliwe.